حملات Brute Force یکی از ابتدایی‌ترین و در عین حال پرتکرارترین روش‌هایی هستند که هکرها برای دستیابی غیرمجاز به وب‌سایت‌ها به کار می‌برند. در این نوع حمله، مهاجمان با استفاده از ابزارهای خودکار، هزاران و گاهی میلیون‌ها ترکیب مختلف از نام‌های کاربری و رمزهای عبور را به صورت سیستماتیک امتحان می‌کنند تا نهایتاً به اطلاعات ورود صحیح دست پیدا کنند. از آنجایی که وردپرس به دلیل محبوبیت و گستردگی استفاده، هدف اصلی بسیاری از این حملات قرار می‌گیرد، آشنایی با روش‌های مقابله و جلوگیری از حملات Brute Force برای هر مدیر وب‌سایتی ضروری است.
شناخت حملات Brute Force و خطرات آن‌ها
همانطور که اشاره شد، حملات Brute Force بر اساس اصل آزمون و خطا عمل می‌کنند؛ ربات‌های مخرب به طور بی‌وقفه نام‌های کاربری و رمزهای عبور را بر روی صفحه ورود سایت شما امتحان می‌کنند. این حملات می‌توانند شامل حملات دیکشنری باشند که در آن‌ها از لیست کلمات رایج و رمزهای عبور لو رفته استفاده می‌شود، یا حملات ترکیبی که کلمات دیکشنری را با اعداد و کاراکترهای خاص در هم می‌آمیزند، و حتی حملات Brute Force واقعی که تمام ترکیبات ممکن را بررسی می‌کنند.
خطر این حملات تنها به دسترسی غیرمجاز به سایت ختم نمی‌شود؛ موفقیت یک حمله Brute Force می‌تواند منجر به از دست رفتن داده‌ها، تغییر محتوا، تزریق بدافزار، و حتی حذف کامل سایت شما شود. علاوه بر این، تلاش‌های مکرر ورود، حتی اگر ناموفق باشند، به شدت منابع سرور شما (مانند CPU و RAM) را مصرف می‌کنند که می‌تواند منجر به کندی یا حتی از دسترس خارج شدن سایت شود و به اعتبار شما آسیب برساند، به خصوص اگر سایت شما در نتایج جستجو به عنوان یک منبع آلوده شناسایی شود.
نحوه انجام حملات بروت فورس
حملات Brute Force، روشی ابتدایی اما بسیار مؤثر برای دسترسی غیرمجاز به سیستم‌ها و حساب‌های کاربری هستند. این حملات بر پایه آزمون و خطا بنا شده‌اند؛ به این صورت که مهاجم با استفاده از ابزارهای خودکار و ربات‌ها، به صورت سیستماتیک و بی‌وقفه، ترکیب‌های مختلفی از نام‌های کاربری و رمزهای عبور را بر روی صفحه ورود یک وب‌سایت یا سیستم هدف آزمایش می‌کند. هدف اصلی این ربات‌ها، حدس زدن اطلاعات ورود صحیح (نام کاربری و رمز عبور) است تا بتوانند به پنل مدیریت، حساب کاربری یا هر بخش محافظت شده‌ای دسترسی پیدا کنند.
این حملات می‌توانند با استفاده از لیست‌های از پیش آماده شده از رمزهای عبور رایج و کلمات دیکشنری انجام شوند که به حملات دیکشنری معروف‌اند، یا با ترکیب این کلمات با اعداد و کاراکترهای خاص که حملات ترکیبی نامیده می‌شوند. در موارد پیشرفته‌تر، مهاجم ممکن است تمام ترکیبات ممکن از حروف، اعداد و کاراکترها را امتحان کند که به حملات Brute Force واقعی شهرت دارند.
روند انجام حملات Brute Force معمولاً به این صورت است که مهاجم ابتدا یک نام کاربری هدف را شناسایی می‌کند؛ این نام کاربری می‌تواند پیش‌فرض‌هایی مانند “admin” باشد یا از طریق روش‌های دیگری مانند جمع‌آوری اطلاعات (OSINT) به دست آمده باشد. سپس، ربات‌های حمله‌کننده به صورت خودکار و با سرعت بالا، صدها یا هزاران رمز عبور را در هر دقیقه تلاش می‌کنند تا وارد سیستم شوند. هر بار که یک تلاش ورود ناموفق باشد، ربات رمز عبور بعدی را امتحان می‌کند.
این فرآیند تا زمانی ادامه می‌یابد که یک ترکیب نام کاربری و رمز عبور صحیح پیدا شود و مهاجم به سیستم دسترسی پیدا کند، یا اینکه مکانیسم‌های دفاعی سیستم (مانند محدود کردن تلاش‌های ورود یا مسدود کردن IP) فعال شده و جلوی حمله را بگیرند. این حملات به دلیل سادگی در پیاده‌سازی و اتکای آن‌ها به خطاهای انسانی در انتخاب رمزهای عبور ضعیف، همچنان یکی از رایج‌ترین تهدیدات امنیتی برای وب‌سایت‌ها و سرویس‌های آنلاین به شمار می‌آیند.
اهداف هکرها از انجام حملات بروت فورس
هکرها از انجام حملات Brute Force به اهداف گوناگونی دست پیدا می‌کنند که بیشتر آن‌ها با سوءاستفاده از دسترسی غیرمجاز و بهره‌برداری از آن مرتبط است. اگرچه این روش هک، زمان‌بر و نیازمند تلاش‌های مکرر است، اما در صورت موفقیت می‌تواند پاداش‌های بزرگی برای مهاجمان به همراه داشته باشد. در اینجا به برخی از مهم‌ترین اهداف هکرها از انجام حملات Brute Force اشاره می‌شود:
سرقت اطلاعات شخصی و حساس: این یکی از اصلی‌ترین اهداف است. با دسترسی به حساب‌های کاربری، هکرها می‌توانند اطلاعات شخصی کاربران مانند نام کاربری، رمز عبور، آدرس ایمیل، شماره تلفن، اطلاعات کارت‌های اعتباری و حتی جزئیات مربوط به زندگی خصوصی آن‌ها را سرقت کنند. این اطلاعات سپس می‌تواند برای اهداف مخرب دیگری مانند جعل هویت، کلاهبرداری مالی یا فروش در بازارهای سیاه مورد استفاده قرار گیرد.
دسترسی به حساب‌های مالی و بانکی: اگر رمز عبور حساب‌های کاربری حساس مانند بانکداری آنلاین یا پلتفرم‌های پرداخت آنلاین از طریق Brute Force شکسته شود، هکرها می‌توانند مستقیماً به پول و دارایی‌های مالی قربانی دسترسی پیدا کرده و آن‌ها را به حساب‌های خود منتقل کنند.
تزریق بدافزار و آروزی سایت: پس از دسترسی به پنل مدیریت یک وب‌سایت (به خصوص در وردپرس)، هکرها می‌توانند کدهای مخرب یا بدافزار را به سایت تزریق کنند. این بدافزارها می‌توانند برای اهداف مختلفی استفاده شوند:
- آلوده کردن بازدیدکنندگان سایت: بازدیدکنندگانی که از سایت آلوده بازدید می‌کنند، ممکن است ناخواسته به بدافزارها آلوده شوند.
- ایجاد شبکه‌های بات‌نت (Botnet): هکرها می‌توانند از کامپیوترهای آلوده برای تشکیل یک شبکه بات‌نت استفاده کنند تا حملات DDoS (حملات محروم‌سازی از سرویس) راه‌اندازی کنند، اسپم ارسال کنند یا قدرت پردازشی را برای فعالیت‌های غیرقانونی به فروش برسانند.
تغییر محتوا و تخریب اعتبار: با دسترسی به سایت، هکرها می‌توانند محتوای آن را تغییر داده یا حذف کنند، تصاویر ناپسند یا توهین‌آمیز قرار دهند، یا پیام‌های سیاسی و اجتماعی منتشر کنند. هدف از این کار می‌تواند تخریب شهرت و اعتبار یک فرد، شرکت یا سازمان باشد که در نهایت منجر به از دست دادن اعتماد کاربران و خسارات مالی می‌شود.
استفاده از سایت برای مقاصد تبلیغاتی یا فیشینگ: هکرها ممکن است از سایت هک شده برای نمایش تبلیغات اسپم، ریدایرکت کردن کاربران به سایت‌های مخرب یا فیشینگ، یا قرار دادن لینک‌های وابسته (Affiliate Links) برای کسب درآمد نامشروع استفاده کنند. این کار می‌تواند ترافیک و رتبه سئو سایت اصلی را به شدت کاهش دهد.
جاسوسی صنعتی یا دسترسی به داده‌های سازمانی: در مورد سازمان‌ها و شرکت‌ها، حملات Brute Force ممکن است با هدف دسترسی به داده‌های حساس سازمانی، اسرار تجاری، اطلاعات مشتریان یا هر نوع اطلاعات محرمانه‌ای انجام شود که می‌تواند برای جاسوسی صنعتی، رقابت ناعادلانه یا اخاذی مورد استفاده قرار گیرد.
سوءاستفاده از منابع سرور: حتی اگر هکر نتواند به هدف اصلی خود دست یابد، تلاش‌های مکرر ورود ناموفق در حمله Brute Force می‌تواند منابع سرور (مانند CPU و RAM) را بیش از حد مصرف کند. این امر می‌تواند منجر به کند شدن وب‌سایت، از دسترس خارج شدن آن (Denial of Service) و افزایش هزینه‌های میزبانی شود.
راهکارهای جامع جلوگیری از حملات Brute Force در وردپرس
خوشبختانه، با اتخاذ یک استراتژی دفاعی چندلایه، می‌توان به طور چشمگیری امنیت سایت وردپرسی را در برابر این حملات افزایش داد. اولین و اساسی‌ترین گام، استفاده از رمزهای عبور قوی و نام‌های کاربری منحصر به فرد است. هرگز از نام کاربری پیش‌فرض “admin” استفاده نکنید و آن را به یک نام کاربری غیرقابل حدس تغییر دهید. رمزهای عبور شما باید حداقل ۱۲ تا ۱۶ کاراکتر داشته باشند و ترکیبی از حروف کوچک و بزرگ، اعداد و کاراکترهای خاص باشند؛ از کلمات رایج یا اطلاعات شخصی قابل حدس خودداری کنید و هرگز یک رمز عبور را برای چندین سرویس استفاده نکنید.
یکی از مؤثرترین روش‌های نرم‌افزاری، محدود کردن تلاش‌های ورود (Limit Login Attempts) است. افزونه‌هایی مانند “Limit Login Attempts Reloaded” یا قابلیت‌های مشابه در افزونه‌های امنیتی جامع نظیر Wordfence، به شما امکان می‌دهند تا پس از تعداد مشخصی تلاش ورود ناموفق، آدرس IP مهاجم را برای مدت زمان معینی مسدود کنید. این کار به طور مؤثری جلوی حدس زدن‌های مکرر توسط ربات‌ها را می‌گیرد.
برای افزودن یک لایه امنیتی دیگر، احراز هویت دو مرحله‌ای (Two-Factor Authentication – 2FA) را فعال کنید. با 2FA، حتی اگر هکر رمز عبور شما را بداند، برای ورود به سایت نیاز به یک کد تأیید دوم (معمولاً از طریق یک اپلیکیشن Authenticator یا ایمیل) خواهد داشت. افزونه‌هایی مانند “Two-Factor” یا “WP 2FA” این قابلیت را به راحتی در وردپرس فراهم می‌کنند.
برای مقابله با ربات‌های خودکار، افزودن یک سیستم CAPTCHA یا reCAPTCHA به صفحه ورود بسیار مفید است. این چالش‌ها (مانند انتخاب تصاویر مشخص یا حل یک مسئله ساده ریاضی) برای انسان‌ها آسان اما برای ربات‌ها دشوار هستند و از ورود خودکار آن‌ها جلوگیری می‌کنند. افزونه‌هایی مانند “reCAPTCHA by BestWebSoft” یا قابلیت‌های داخلی افزونه‌های امنیتی این امکان را فراهم می‌سازند. یک اقدام پیشگیرانه دیگر، تغییر URL پیش‌فرض صفحه ورود وردپرس است. هکرها از آدرس‌های yourdomain.com/wp-admin یا yourdomain.com/wp-login.php برای حملات خود استفاده می‌کنند. با استفاده از افزونه‌ای مانند “WPS Hide Login”، می‌توانید این آدرس را به یک URL منحصر به فرد و غیرقابل حدس تغییر دهید.
در سطح سرور، می‌توانید از فایل .htaccess برای محافظت از فایل wp-login.php استفاده کنید. با این روش، می‌توانید دسترسی به صفحه ورود را فقط به آدرس‌های IP خاصی محدود کنید یا یک لایه احراز هویت HTTP Basic Authentication اضافه نمایید که قبل از نمایش صفحه ورود وردپرس، یک رمز عبور جداگانه را درخواست می‌کند. همچنین، در صورتی که به XML-RPC نیاز ندارید، آن را غیرفعال کنید. این رابط برنامه‌نویسی که برای تعامل با برنامه‌های خارجی استفاده می‌شود، می‌تواند توسط مهاجمان برای حملات Brute Force مورد سوء استفاده قرار گیرد. می‌توانید آن را از طریق افزونه‌های امنیتی یا با اضافه کردن کد در فایل .htaccess غیرفعال کنید.
به منظور دفاع در برابر حملات گسترده‌تر، نصب یک فایروال برنامه وب (Web Application Firewall – WAF) توصیه می‌شود. WAFها (مانند Sucuri Firewall یا Cloudflare WAF) ترافیک ورودی را قبل از رسیدن به سرور شما فیلتر می‌کنند و می‌توانند حملات Brute Force و سایر تهدیدات را شناسایی و مسدود کنند. همچنین، به‌روزرسانی منظم وردپرس، افزونه‌ها و قالب‌ها حیاتی است، زیرا این به‌روزرسانی‌ها اغلب شامل وصله‌های امنیتی برای آسیب‌پذیری‌های شناخته‌شده هستند.
در نهایت، نظارت مداوم بر لاگ‌های سرور و فعالیت‌های مشکوک و انتخاب یک هاستینگ معتبر و امن که ویژگی‌های امنیتی قوی ارائه می‌دهد، ستون فقرات یک استراتژی امنیتی قوی را تشکیل می‌دهند. با پیاده‌سازی این راهکارها به صورت جامع و مداوم، می‌توانید امنیت سایت وردپرسی خود را به طور قابل توجهی در برابر حملات Brute Force و سایر تهدیدات سایبری تقویت کنید.